جاوا اسپرينگ چيست؟

خلاصه اينكه تعريف بهار به عنوان چيزي دشوار است. بهترين تعريف شناخته شده از بهار اين است:

اين برنامه به عنوان يك شيء رفتار مي كند و آن را در برنامه منعكس مي كند و برخلاف موارد موجود كه در آن برنامه به صورت متوالي عمل مي كند ، اين برنامه از طريق تعامل اشياء عمل مي كند. با استفاده از كپسوله كردن ، چند شكل دادن و وراثت مي توانيد اشياء را با جمع بندي آنها برنامه ريزي كنيد تا از استفاده مجدد از كد و كاهش نگهداري استفاده كنيد.

منطقه حافظه جاوا (توضيحات كوتاه)

منطقه روش: متغيرهاي استاتيك ، متغيرهاي جهاني ، اطلاعات كلاس مورد استفاده در كد بارگذاري مي شود. كلاسهاي مورد استفاده در كد توسط لودر خوانده مي شوند و داده هاي ميدان زمان و روش متد براي هر كلاس طبقه بندي و ذخيره مي شوند.

2. Stack: حافظه LIFO (Last In First Out) كه در آن متغيرهاي محلي ، كاركردها (روشها) اختصاص داده مي شوند

3. Heap: اشياء اختصاص يافته با اپراتور جديد ذخيره مي شوند و حافظه با جمع آوري زباله ها مديريت مي شود.

رابط چيست؟ چرا دوباره از آن استفاده كنيد؟

واسط طبقه اي از روش هاي انتزاعي است كه در آن همه روش ها هيچ عملياتي ندارند و همه روش ها به طور خودكار بدون كلمه كليدي انتزاعي انتزاعي هستند.

اين يك تعريف است. متغيرها همچنين به طور خودكار كلمه كليدي استاتيك آخر را دارند.

- منطقه استخر حافظه ثابت

يك منطقه حافظه ايجاد شده در ناحيه heap (ناحيه حافظه با مديريت برنامه نويسان) و تا پايان مراحل جاوا حفظ مي شود. به طور پيش فرض ، توسط JVM مديريت مي شود و اگر ابتدا به دنبال ثابت هايي كه توسط برنامه نويس نوشته شده است نباشيد ، پس از افزودن آن به استخر ثابت ، مقدار آدرس آن را برمي گردانيد. نتيجه آن صرفه جويي در حافظه است.

چرا از رابط استفاده مي كنيم؟

هنگام كار تيمي ، قسمت كد و قسمت توسعه با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند. در كد توسعه ، حتي اگر ساختار داخلي جسم شناخته نشده باشد ،

اين بدان دليل است كه شما فقط بايد نام روش را بدانيد. فايده اين كار اين است كه ما مي توانيم نتيجه آن روش را بدانيم

لازم نيست منتظر كار باشيد و در صورت تغيير شيء ، لازم نيست كد توسعه را تغيير دهيد.

همچنين مي توانيد واسط Serializable را براي نوشتن اشياء در يك پرونده پياده سازي كنيد يا از رابط مقايسه اي براي انجام Collections.sort () استفاده كنيد.

اين همچنين به عنوان يك "علامت" براي ارث ، انجام كارهاي خاص ، مانند اجراي Cloneable است.

jdbc چيست؟

Java API كه به شما امكان دسترسي به پايگاه داده از Java را مي دهد. JDBC راهي براي پرس و جو يا به روزرساني داده ها در يك پايگاه داده فراهم مي كند.

سريال سازي چيست؟

آنچه براي I / O در جاوا استفاده مي شود از طريق داده اي به نام جريان حركت مي كند. اما ، يك شي بايت نيست و نمي تواند در يك فايل ذخيره شود يا از طريق يك جريان از طريق شبكه ارسال شود. بنابراين ، براي ورودي و خروج يك شي از طريق يك جريان ، بايد آن را به يك آرايه بايت تبديل كنيد كه به آن سريال سازي مي گويند. برعكس ، فرايند تغيير شكل يك شي سريالي كه از طريق يك جريان به شكل اصلي خود دريافت مي شود deserialization ناميده مي شود.

دلايل اعلام سريالVersionUID

ماشين مجازي جاوا (JVM) تعداد نسخه كلاس را در زمان سريال سازي و محروميت زدايي مي دهد. اگر تعريف كلاس در آن نقطه تغيير كند ، يك شماره نسخه جديد را اختصاص مي دهد. بنابراين ، اگر شماره نسخه هنگام سريال كردن در هنگام deserialization با شماره نسخه متفاوت باشد ، ممكن است محاصره كردن امكان پذير نباشد. براي حل اين مشكل از SerialVerionUID استفاده كنيد.

به خاطر كوتاه بودن ، اين اطمينان حاصل مي كند كه نسخه كلاس هنگام ذخيره مقدار serialVersionUID صحيح است.

بازتاب چيست

انعكاس مجموعه اي از رفتارهايي است كه كامپايلر را دور مي زند و مي تواند به صورت پويا تعاريف كلاس ها يا روش هايي را كه در زمان اجرا در حافظه بارگذاري مي شوند ، پيدا كرده و دستكاري كند. به عبارت ديگر ، اين ويژگي يك زبان پويا است. اغلب توسط چارچوب ها براي رفتارهاي منعطف استفاده مي شود.

ترتيب اوليه سازي متغيرهاي عضو كلاس در جاوا را توضيح دهيد.

1- اعلام متغير استاتيك: هنگامي كه يك كلاس بارگذاري مي شود (در مدل حافظه وارد منطقه Methd مي شود) ، ابتدا متغير اوليه مي شود

2- قسمت اعلان متغير Field: قبل از بلوك سازنده هنگام ايجاد شي (در مدل حافظه در قسمت پشته) شروع مي شود.

3. بلوك سازنده: هنگامي كه يك شي ساخته مي شود (در قسمت پشته روي مدل حافظه سوار مي شود)

قفل JVM در داخل (منطقه امن موضوع)

تجسم متغيرهاي نهايي در بين متغيرهاي مزرعه پس از بلوك سازنده (هنگام مواجهه با موضوعات ديگر) انجام مي شود.

اگر قبلاً در بيانيه متغير زمينه درست شده باشد ، مقادير رونويسي مي شوند.

نقطه شروع

     * زمان شروع متغير كلاس: فقط يك بار كه بار كلاس شروع مي شود ، ابتدا شروع مي شود.

     * زمان شروع متغير نمونه: هر نمونه براي هر نمونه اوليه است.

دستور شروع

     * ترتيب اوليه متغيرهاي كلاس: پيش فرض-> صريح --- بلوك اوليه سازي كلاس

     * ترتيب اوليه متغيرهاي نمونه: پيش فرض-> ابتكار صريح-> نمونه اوليه بلوك-> سازنده

Servlet vs JSP

-Servlet: براي توسعه وب به زبان جاوا ساخته شده است و فقط از كد جاوا خالص تشكيل شده است كه كانتينر مي تواند آن را بفهمد.

-JSP: درج كد JAVA در بلوك مبتني بر HTML ، دسترسي Servlet را آسان تر مي كند

عمومي

براي استفاده مجدد از يك نوع سيال هنگام ايجاد يك شي بدون تعيين نوع در هنگام اعلام كلاس

نيازي به بازيگران نيست و هيچ گونه خطاي خطا وجود ندارد.

استنتاج نوع توانايي كامپايلر براي ديدن اينكه آرگومانهاي نوع به طور صحيح در كدي كه روش را فراخواني مي كند استفاده شده است.

توضيح دهيد كه چرا در كلاس مجموعه از ژنريك استفاده مي كنيد

هنگامي كه از كلاس هاي عمومي در كلاس استفاده مي كنيد ، كامپايلر اين مجموعه را محدود مي كند تا فقط انواع خاصي را شامل شود.

با محدود كردن نوع مواردي كه در كلاس مجموعه ذخيره مي كنيد ، به شما كمك مي كنيد استثنائات بالقوه اي را كه مي تواند در زمان اجرا در زمان كامپايل رخ دهد ، بدست آوريد.

مباني برنامه نويسي شي گرايي سي شارپ

C # براي ايجاد يك محيط توسعه براي برنامه هاي Microsoft NET NET طراحي شده است. اين يك زبان توسعه در همان نسل JAVA است كه در واقع يك زبان شي گرا است و براي اجراي بر روي سيستم عامل هاي مختلف طراحي شده است. نياز به چنين زبان برنامه نويسي ناشي از انفجار تقاضا براي برنامه هاي شبكه است. مزيت ايجاد برنامه هاي مستقل از پلتفرم ، توسعه دهندگان را از نظر بهره وري با موفقيت متقاعد كرده است و توسعه دهندگان شروع به علاقه مند شدن به زبان هايي دارند كه بتوانند در هر محيطي اجرا شوند.

برنامه C # Unity 3D بر روي يك ماشين مجازي به نام Mono-runtime انجام مي شود ، نه .NET. مانند JAVA ، مي توانيد يك برنامه را روي يك ماشين مجازي اجرا كنيد تا بتوانيد همان عملكرد را در چندين دستگاه انجام دهيد. در اين پست ، به برنامه نويسي شي گرا ، پارادايم اساسي طراحي C # خواهيم پرداخت.

1. برنامه نويسي شي گرا چيست؟
برنامه نويسي شي گرا (OOP) يكي از جنبه هاي برنامه نويسي رايانه است. در گذشته ، شما به يك برنامه به عنوان مجموعه اي از دستورالعمل ها فكر مي كرديد ، در حالي كه در برنامه نويسي شي گرا يك برنامه را به عنوان مجموعه اشياء تعريف مي كنيد. اين امكان را به اشياء مي دهد كه پيام هايي به يكديگر ارسال كنند و داده ها را پردازش كنند. يك دليل كليدي براي توسعه اين برنامه به شيوه اي شي گرا وجود دارد.
دلايل توسعه در يك الگوي برنامه نويسي شي گرا شامل موارد زير است:

2. مؤلفه هاي اساسي زبان هاي شي گرا
زبانهاي شي گرا اساساً از يك كلاس ، يك شي و يك روش تشكيل شده اند.

(1) كلاس
براي حل برخي از مشكلات ، ويژگي ها و كاركردهاي تعريف شده اي را تعريف كرده ايم. اين مؤلفه اصلي يك برنامه شي گرا است و مي توان آن را يك نوع داده تعريف شده توسط كاربر ناميد.

(2) اشياء
كلاس نمونه اي از آنچه در واقع در حافظه اختصاص داده مي شود. خصوصيات خود شيء در حافظه ذخيره مي شود و اقدامات انجام شده توسط جسم به تعريف كلاس بستگي دارد و استفاده از منابع را نيز امكان پذير مي سازد.

(3) روش
هنگامي كه خصوصيات را تغيير مي دهيد يا روي اشياء كار مي كنيد ، از زيرروالهايي استفاده مي كنيد كه به آنها روش هايي گفته مي شود. همچنين اشياء با ارسال و دريافت پيام با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند.

;()Person person = new Person
;()int age = person.GetAge

پس از ايجاد يك شي ، مي توانيد براي مشاهده يا اصلاح ويژگي ها يا اطلاعات آن با روش ها تماس بگيريد. براي تفسير مثال كد قبلي ، با استفاده از عمليات جديد ، يك كلاس با نام Person در حافظه ايجاد مي كنيم. و به جاي دستكاري مستقيم متغيرهايي كه اين شيء دارد ، مي توانيد مقدار Age يك فرد را با روشي به نام GetAge () بازيابي كنيد.

3. خصوصيات برنامه شي گرا
ويژگي هاي يك برنامه شي گرا در زير ذكر شده است.

(3) چند شكل
پلي مورفيسم ويژگي اي است كه بسته به شرايط ، حتي اگر متغير يا عملكردي با همين نام باشد ، مي تواند به روشهاي مختلفي تفسير شود. حتي اگر اين يك تابع باشد ، به معناي انجام كار متفاوت با توجه به پارامتر يا شرايط معين است.

استفاده از اتصال پايتون سوكت

در زمينه برنامه نويسي شبكه ، پايتون سوكت يك مفهوم انتزاع در هر دو انتهاي يك شبكه متصل است.از ديدگاه رايانه ، سوكت واسط است كه يك برنامه را در داخل يك كامپيوتر به خارج از شبكه وصل مي كند. مفهوم سوكت فراتر از محدوده اين مقاله نيست ، بلكه پنجره اي براي ارسال و دريافت بايستي از طريق شبكه است. بر خلاف استاندارد I / O كه به سادگي داخل و خارج يك برنامه را بهم متصل مي كند ، سوكت ها حاوي اطلاعاتي هستند كه طرف ديگر شبكه كجاست. به عبارت ديگر ، مانند جعبه پيك است كه مي گويد سوكت پنجره اي است كه به آنجا فرستاده مي شود ، شبيه به قرار دادن چيزي در جعبه و ارسال آدرس گيرنده هنگام ارسال پيك.

ماژول سوكت Python يك ماژول است كه API را فراهم مي كند كه تماس هاي سيستم را براي برنامه نويسي سوكت بسته مي كند. البته سوكت هايي براي ارتباط سوكت ايجاد و استفاده مي شوند كه براي سرورها و مشتري ها كمي متفاوت است.

ايجاد سوكت

با استفاده از عملكرد socket.socket () مي توانيد يك شيء سوكت ايجاد كنيد. براي انجام شبكه سازي با سوكت هايي مانند سرور يا مشتري ، ابتدا بايد سوكت برقرار كنيد. اين عملكرد دو آرگومان را مي گيرد: يك خانواده و يك نوع.

خانواده: اولين بحث خانواده است. خانواده سوكت ها در مورد "سيستم آدرس دهي جعبه هاي پيك چيست" است و اغلب از AF_INET يا AF_INET6 استفاده مي كند. مورد اول براي IP4v و دومي براي IP6v استفاده مي شود. به ترتيب به عنوان سوكت تعريف شده است. AF_INET و سوكت .AF_INET6.

نوع: نوع سوكت. سوكت هاي خام ، سوكت هاي جريان و سوكت هاي ديتاگرام وجود دارد كه رايج ترين آنها سوكت است. SOCK_STREAM يا سوكت. SOCK_DGRAM.

متداول ترين تركيب سوكت. AF_INET و socket.SOCK_STREAM در واقع آرگومان پيش فرض براي خانواده = و نوع = سوكت است. (). بنابراين ، اگر مي خواهيد اين نوع سوكت را ايجاد كنيد ، برخلاف بسياري از آموزش هاي سوكت Python ، مي توانيد آرگومان را حذف كنيد و فقط از socket.socket () استفاده كنيد.

متداول آموزش ديد سوكت. AF_INET و سوكت .SOCK_STREAM در حقيقت آرگومان پيش فرض براي خانواده = و نوع = سوكت است. () با استفاده از پايتون ، مي توانيد آرگومان را حذف كرده و از آن پاك كنيد ،

در ارتباطات  پايتون سوكت ، سرور معمولاً گره اي است كه اولين گيرنده است. بنابراين سرور يك سوكت ايجاد مي كند ، آن را به درگاه نقشه مي كند و منتظر است تا مشتري متصل شود. عملكرد سرور نقشه برداري سوكت به درگاه را الزام آور مي نامند ، كه روش sock.bind () را روي شيء سوكت ايجاد شده مي نامد. هنگام فراخواني اتصال () ، نام ميزبان و شماره پورت در يك tuple پيچيده مي شود.

اتصال عبارت است از اتصال سوكت ، رابط برنامه و پورت ، منبع شبكه. بنابراين ، برنامه نويس بايد بداند كه تعداد پورت هايي كه صريحاً از آنها استفاده مي كنند و IP آنها چيست. (مي دانيد كه مي دانيد كه به طور جدي تعيين مي كنيد.)

پس از اتمام اتصال ، تنها كاري كه بايد انجام دهيد گوش دادن است. اين كار با فراخواني روش listen () در سوكت انجام مي شود. اين روش يك عملكرد مسدود كننده است كه در انتظار مشتري براي اتصال به درگاه محدود است. هنگامي كه يك درخواست اتصال از مشتري وارد مي شود ، باز مي گردد ، بنابراين خط بعدي كد معمولاً بخشي است كه براي پذيرش اتصال ، متد accecpt () را فراخواني مي كند.

قبول () يك توپل متشكل از (سوكت ، اطلاعات آدرس) را برمي گرداند. در اين حالت ، سوكت يك شي جدا از سوكت است كه در ابتدا ايجاد شده است ، و اتصال با مشتري برقرار مي شود تا به پنجره اي براي ارسال و دريافت داده هاي واقعي تبديل شود. از آنجا كه اين سوكت مي تواند هر بار ايجاد شود كه گوش دادن () يا پذيرش () هنگام اتصال فراخواني شود ، مي تواند اتصالات 1: N را كنترل كند اگر سوكت كه اتصال به آن پيكربندي شده است ، چند لايه است.

ارسال و دريافت اطلاعات

براي ارسال اطلاعات از socket.recv () براي خواندن داده ها از سوكت و socket.sendall () استفاده كنيد. هنگام خواندن داده ، اندازه بافر بايد منتقل شود.

( socket.recv (bufsize مي خواند تا بايت هاي داده را bufsize كند. اگر داده اي براي خواندن وجود ندارد ، صبر كنيد تا طرف مقابل داده را ارسال كند.

داده خوانده شده يك دنباله بايت از نوع بايت است و ترتيب بايت بايد هنگام ارسال داده ارسال شود. اگر مي خواهيد رشته اي را ارسال يا دريافت كنيد ، بايد رشته را رمزگذاري و رمزگشايي كنيد.

همچنين از پريزها براي باز كردن و استفاده از منابع خارجي استفاده مي شود ، بنابراين بستن آنها بسيار مهم است. هنگامي كه اتصال بسته شد ، سرور و مشتري بايد سوكت را ببندند .هرگونه تلاش براي دريافت يا ارسال داده از سوكت در حال حاضر بسته ، خطايي خواهد بود. براي بستن سوكت ، از روش socket.close () استفاده كنيد. توجه داشته باشيد كه شيء سوكت از پروتكل مدير زمينه پشتيباني مي كند ، بنابراين مي توانيد با استفاده از دستور آن را براي اطمينان از بسته بودن آن استفاده كنيد.

مشتري به سرور متصل مي شود - اتصال دهيد

مشتري به همان روش با سرور ارتباط برقرار مي كند ، به جز اينكه مشتري نيازي به اتصال يا گوش دادن ندارد. اين امر به اين دليل است كه مشتري به طور فعال به سرور وصل مي شود و هميشه 1: 1 را با سوكت متصل برقرار مي كند. (البته اين موقعيت مشتري است. از اين گذشته ، سرور نياز به اتصال دارد زيرا مي تواند همزمان در همان پورت به چندين مشتري وصل شود.)

اتصال از socket.connect استفاده مي كند () و آرگومان هاي استفاده شده همانند اتصال () هستند. اين روش با برقراري اتصال بدون بازگشت مقدار باز مي گردد. بنابراين مشتري مي تواند از اولين سوكت ايجاد شده براي برقراري ارتباط استفاده كند.

من از پايتون و جنگو براي ايجاد برنامه هاي وب استفاده مي كنم ، كه ما آنها را در كنترل منبع ذخيره مي كنيم. نحوه تنظيم django به طور معمول ، كلمه عبور ها به متن ساده درون رمزهاي عبور قرار مي گيرند.

ذخيره رمز عبور من به متن ساده ، من را در بسياري از مسائل امنيتي باز خواهد كرد ، به خصوص به دليل اينكه اين يك پروژه منبع باز است و كد منبع من با نسخه كنترل شده (از طريق GIT ، از طريق Github ، براي كل جهان

سؤال اين است ، بهترين نوشتن يك فايل تنظيمات. در يك محيط توسعه Django / Python چه عملي خواهد بود؟

اگرچه من در Staxhoverflow به برخي از پايتون هاي خاص نرسيدم ، وب سايتي را يافتم كه اثربخش باشد و فكر

مي كند كه راه حل را با بقيه جامعه به اشتراك مي گذارم.

راه حل: متغيرهاي محيطي

توجه: گرچه متغيرهاي محيط در جهان Linux / Unix / OS X و Windows مشابه هستند ، اما من اين كد را در دستگاه ويندوز آزمايش نكرده ام. لطفا به من اطلاع دهيد اگر اين كار مي كند.

اگرچه متغيرهاي محيطي براي تنظيمات زيادي مناسب هستند ، اما نگه داشتن پسورد در محيط محيط بي خطر نيست ، با اين گزينه كه يك پرونده پيكربندي خارج از كنترل نسخه اختياري داريد ، در اينجا فاجعه هاي مختلفي وجود دارد:

متغيرهاي محيط ممكن است به طور تصادفي فاش شوند (از طريق كانال هاي اشكال زدايي كه مي توانند از طريق متن ساده ، كاربر نهايي يا مكانهاي غير منتظره در يك سيستم پرونده اي مانند ~ /.* sh_history منتقل شوند).

پرونده هاي پيكربندي را مي توان به اشتباه به كنترل نسخه اضافه كرد و ممكن است در دسترس افراد بدون هيچ گونه حقوقي در مخزن باشد.

براي استدلال بيشتر ، متن وبلاگ متغيرهاي محيط را مضر براي حفظ حريم خصوصي شما بخوانيد: محيط از كل فرآيند در دسترس است ، براي فرآيندهاي كودك (و احتمالاً شخص ثالث) به ارث مي رسد ، و توسعه دهندگان خارجي براي درمان مسائل محيط زيست محرمانه است زيرا هيچ فرض روشني بين آن وجود ندارد

ساده ترين قالب پيكربندي فايل در پايتون فقط يك ماژول پايتون است.

قدرت زبان پايتون

پايتون يك زبان برنامه نويسي سطح بالا با هدف كلي است ، زبان برنامه نويسي به گونه اي طراحي شده است كه كدي كه در آن نوشته شده است به راحتي قابل خواندن و درك است. بر خلاف ساير زبان هاي برنامه نويسي ، كه در آن از Curly Braces ({}) براي نشان دادن بلوك هاي كد استفاده مي شود ، اين زبان برنامه نويسي از فضاي سفيد براي نشان دادن بلوك كد استفاده مي كند. اين زبان برنامه نويسي توسط Guido van Rossum در سال 1991 ايجاد شده است. اين در واقع يك اسكريپت برنامه نويسي است كه در آن كد براي اجراي برنامه نيازي به پيش مونتاژ ندارد. پايتون ادعا مي كند "قدرت قابل توجه بسيار واضحي با نحو". و كتابخانه استاندارد آن بزرگ و جامع است.

فلسفه طراحي اين زبان بر خوانايي كد تأكيد دارد. پايتون ادعا مي كند كه نحو آن كاملاً واضح است؛ كتابخانه استاندارد آن بزرگ و جامع است. پايتون با بسياري از سيستم هاي لينوكس همراه است.
پايتون از بسياري از معيارهاي برنامه نويسي پشتيباني مي كند ، در درجه اول زبان محور شي ، نه محدود به سيستم هاي اجباري بلكه سبك هاي برنامه نويسي عملكردي است. اين سيستم از نوع كاملاً پويا بوده و از ويژگي هاي حافظه اتوماتيك ، اتصال Ruby ، ​​Perl و Tcl و ويژگي هاي مشابه برخوردار است. مانند ساير زبانهاي پويا ، پايتون اغلب به عنوان يك زبان برنامه نويسي استفاده مي شود ، اما گاهي اوقات در طيف گسترده اي از متن هاي غير اسكريپتي استفاده مي شود. با استفاده از ابزارهاي شخص ثالث ، كد پايتون را مي توان در يك برنامه اجرايي مستقل بسته بندي كرد. مترجمان Python براي بسياري از سيستم عامل ها در دسترس هستند.

اجراي مرجع C Python (CPython) نرم افزاري مستقل و منبع باز و الگوي توسعه مبتني بر جامعه است ، مانند تمام يا تقريباً تمام پياده سازي هاي جايگزين آن. CPython توسط بنياد نرم افزاري غيرانتفاعي Python ساخته شده است.

يك زبان تفسير شده نوعي زبان برنامه نويسي است كه براي اجراي آن به يك نرم افزار ديگر كه اسم آن مترجم است ، متكي است. اكثر زبانهاي برنامه نويسي به كامپايلر تكيه مي كنند ، كه كد را به مجموعه اي از دستورالعمل ها كه بطور خاص براي يك نوع خاص از دستگاه و سيستم عامل طراحي شده اند تبديل مي كند. هنگام نوشتن برنامه ها با استفاده از يك زبان تفسير ، برنامه خود يك فايل متني با كدگذاري است و مترجم به عنوان واسطه عمل مي كند و دستورالعمل ها را به چيزي ترجمه مي كند كه دستگاه مي تواند در هنگام پرواز بفهمد. زبانهاي ارائه شده محدوديت هاي زيادي از نظر عملكرد دارند ، اما همچنين كار كردن با آنها و براي ايده آل براي برخي از انواع برنامه ها بسيار آسان است.

زماني وجود داشت كه استفاده از يك زبان تفسيري اغلب مبهم بود ، بيشتر به دليل سرعت. در دوراني كه قدرت پردازش رايانه در حق بيمه بود ، زبانهاي تفسير شده بسيار محدود بودند ، زيرا منابع آنها گرسنه تر بود. با زبانهاي كامپايل شده ، همه چيز كارآمدتر و مستقيم تر است زيرا برنامه ها قبلاً به دستورالعمل هاي ماشين ساز ترجمه شده اند. فرآيند تدوين هر بار كه فرد برنامه را تفسير مي كند ، اجرا مي شود و نرم افزار تفسير مجبور است همزمان به طور مداوم اجرا شود ، كه به طور معمول استرس بيشتري به عملكرد وارد مي كند.

زبانهاي تفسيري نيز مزاياي بسياري دارند. يادگيري برخي از آنها بسيار آسان است ، مانند پايتون. برنامه هايي با زبان هاي تفسير مي توانند گاه به گاه مورد آزمايش قرار بگيرند ، زيرا لازم نيست كه اغلب سازگار باشند و معمولاً ايجاد تغيير در قسمت موجود نرم افزار بسيار آسان است. به طور كلي ، روند كار با يك زبان تفسير ساده تر ، با زمان توسعه كوتاه تر و اغلب كار كمتري انجام مي شود.

يكي از مزيت هاي مهم ديگر زبان هاي تفسير شده قابليت حمل آسان است. به طور كلي ، اگر نسخه مفسر براي بسياري از انواع مختلف ماشين ها و سيستم عامل ها وجود داشته باشد ، مي توان از هر برنامه اي كه به آن زبان نوشته شده باشد در انواع مختلفي از سيستم عامل ها استفاده كرد. به عنوان مثال ، برنامه هايي كه به زبان تفسيري نوشته شده اند ، مي توانند بدون هيچ گونه اصلاح و اجرا بر روي سيستم مبتني بر Macintosh ™ ، Windows ® يا Linux مبتني بر Linux اجرا شوند.
با افزايش سرعت كامپيوتر ، استفاده از زبانهاي تفسير به طور كلي افزايش مي يابد ، اما هنوز محدوديت هايي وجود دارد. حتي در رايانه هاي سريع ، تفسير براي برخي از برنامه هاي زباني مانند بازي ها ايده آل نيست. برخي از برنامه ها با استفاده از تركيبي از زبان هاي تفسير شده و زبان هاي كامپايل شده ايجاد مي شوند. در اين نوع پياده سازيها ، زبان تفسير فقط مي تواند جنبه كوچكي از عملكرد را داشته باشد ، در حالي كه اكثر برنامه ها از كد كامپايل شده استفاده مي كنند. يك مثال مي تواند يك بازي با مترجم داخلي خود براي يك زبان برنامه نويسي باشد كه به كاربران نهايي اجازه مي دهد تا به راحتي محتوا را ايجاد و تغيير دهند.

تاريخچه  زبان پايتون 

 از سال 1980 آغاز شد و در سال 1991 هنگامي كه زبان پايتون  Gvido van Rossum ساخته شد به پايان رسيد. اگرچه شخصيت اصلي "پايتون" مار است ، اما او به افتخار نمايش كمدي آمريكا نامگذاري شد.
وقتي از يك زبان ساز استفاده مي كنيد ، برخي از تيم ها از Pascal ، C و C ++ موجود استفاده كرده اند. پس از اتصال به اولين نسخه رسمي كل گروه از برنامه نويسان اينترنت ، به پيشرفت و بهبود آن پيوستند.
يكي از عواملي كه به يكي از اژدهايان اجازه داده است ، طراحي بسيار مشهور آن باشد. بسياري از كارشناسان بسيار موفق وي را به عنوان يكي از بهترين ها شناخته اند.

زبان برنامه نويسي پايتون براي مبتديان

اين برنامه مجموعه اي از الگوريتم ها است كه اجراي عملي مورد نياز را امكان پذير مي كند. سنتي ، به همان روشي كه يك فرد معمولي است ، مي تواند براي نوشتن دستورات دقيق برنامه ريزي كند ، به عنوان مثال ، او چاي درست كرد. گزينه دوم استفاده از زبان طبيعي (روسي ، اوكرايني ، انگليسي ، كره اي و غيره. د) خواهد بود ، سپس زبان مخصوص برنامه نويسي براي رايانه لازم است. پايتون - يكي از آنها. محيط برنامه نويسي بعداً دستورات را به كد ماشين ترجمه مي كند و هدف از آن مرد كه براي الگوريتم ايجاد شده است ، اجرا مي شود. "پايتون" نحو خاص خودش است كه در ادامه به آن مي پردازيم.

تاريخچه  زبان پايتون

توسعه از سال 1980 آغاز شد و در سال 1991 هنگامي كه زبان اژدها Gvido van Rossum ساخته شد به پايان رسيد. اگرچه شخصيت اصلي "پايتون" مار است ، اما او به افتخار نمايش كمدي آمريكا نامگذاري شد.

وقتي از يك زبان ساز استفاده مي كنيد ، برخي از تيم ها از Pascal ، C و C ++ موجود استفاده كرده اند. پس از اتصال به اولين نسخه رسمي كل گروه از برنامه نويسان اينترنت ، به پيشرفت و بهبود آن پيوستند.

يكي از عواملي كه به يكي از اژدهايان اجازه داده است ، طراحي بسيار مشهور آن باشد. بسياري از كارشناسان بسيار موفق وي را به عنوان يكي از بهترين ها شناخته اند.

ويژگي هاي " زبان پايتون"

زبان برنامه نويسي پايتون يك معلم عالي براي مبتديان است. اين يك نحو نسبتاً ساده است. درك كد آسانتر خواهد بود ، زيرا اعضاي زيادي در حمايت از آن دارد ، و به ويژه ساختار زبان باعث مي شود كه يادگيري بي تفاوت در آن وارد نشود. البته با وجود تعداد كمي از تيم هاي خوب تزئين شده برنامه بلافاصله آشكار مي شود.

چندين سيستم نحوي براي پشتيباني از برنامه نويسي شي گرا ايجاد شده است. زبان پايتون نيز از اين قاعده مستثني نيست. آيا اين چيزي بود كه براي او به دنيا آمد؟ براي مبتديان ، اين مركز آموزشي به شما كمك مي كند تا برخي از عناصر قبلاً كارمندان واجد شرايط را به ياد داشته باشيد.

زبان برنامه نويسي پايتون براي مبتديان

همانطور كه قبلاً نيز گفته شد كد به راحتي و به راحتي مي خواند. "پايتون" با يك تيم ثابت ، عملكرد دقيق مشخص مي شود. در اصل ، اپراتور مورد استفاده حتي براي مبتديان دشوار به نظر نمي رسد. اين زبان اژدها متفاوت است. نحو براي اين كار ساده و ساده است.

اپراتورهاي سنتي:

در مورد پرسيدن آيا-آيا ديگر بايد ساخت و ساز انجام شود. اگر تعداد زيادي رديف مشاهده كرديد ، مي توانيد elif فرمان را وارد كنيد.

كلاس براي درك كلاس طراحي شده است.

يكي از ساده ترين اپراتورها - عبور. او هيچ كاري را براي بلوك خالي انجام نمي دهد.

در حالي كه تيم هاي دوچرخه براي و.

عملكرد ، روش و ژنراتور از طريق DEF تعيين مي شود.

به غير از يك كلمه ، پايتون به شما امكان مي دهد از عبارات به عنوان اپراتور زبان برنامه نويسي استفاده كنيد. با استفاده از خطوط زنجيره اي ، تيم ها مي توانند تعداد پرانتز را كاهش دهند. ارزيابي به اصطلاح تنبل ، t. E ، كه فقط در موارد ضروري مورد استفاده قرار مي گيرند. اينها شامل و يا هستند.

روند نوشتن برنامه ها

مترجم از يك مكانيسم واحد پيروي مي كند: وقتي يك خط (پس از آن "Enter" قرار داده شود) بلافاصله اجرا مي شود ، مي نويسد ، و افراد ممكن است در حال حاضر برخي از نتايج را ببينند. اين مفيد است و براي مبتديان يا كساني كه مي خواهند يك قطعه كد را تست كنند بسيار مناسب است. در يك محيط برنامه نويسي كامپايل شده ، برنامه نويس ابتدا برنامه را به صورت كلي مي نويسد ، فقط در اين صورت آن را راه اندازي مي كند و خطاها را بررسي مي كند.

زبان برنامه نويسي پايتون به شما امكان مي دهد مستقيماً در كنسول كار كنيد (همانطور كه مشخص شد ، براي مبتديان ، كاملاً متناسب است) در سيستم عامل لينوكس. اين خط فرمان براي نوشتن كدي به نام "پايتون" به زبان انگليسي لازم است. اولين برنامه خود را ايجاد كنيد آسان خواهد بود. ابتدا بايد اين واقعيت را در نظر بگيريم كه استفاده از مترجم به عنوان ماشين حساب امكان پذير است. از آنجا كه نحو اغلب جوان است و متخصصان جوانه زدن سازگار نيستند ، بنابراين نوشتن الگوريتم به شرح زير مي تواند انجام شود:

6 4

10 * (4-6).

6.1 + 1.8 / 9.

بعد از هر خط ، بايد "Enter" را قرار دهيد. پاسخ بلافاصله پس از كليك نمايش داده مي شود.

داده ها ، كه توسط رايانه ها (و زبان هاي برنامه نويسي) استفاده مي شوند ، توسط انواع مختلفي ارائه شده اند ، و اين كاملاً مشهود است. اعداد اعداد صحيح ، جزئي هستند ، از چند عدد تشكيل شده اند يا به دليل قسمت كسري مي توانند كاملاً بزرگ باشند. مفسر كار با آن آسان بود ، و او مي تواند درك كند كه چه معاملات انجام مي شود ، شما بايد نوع خاصي را مشخص كنيد. علاوه بر اين ، لازم است به تعداد اختصاص داده شده به سلول حافظه اختصاص يابد.

رايج ترين انواع داده ها ، كه از زبان برنامه نويسي پايتون استفاده مي كنند:

علاقه ما در مورد اعداد صحيح صحبت مي كنيم ، هم با منفي و هم مثبت. صفر نيز در اين نوع گنجانده شده است.

براي درك مفسر براي كار با قطعات جزئي ، بايد نوع float point را مشخص كنيد. به عنوان يك قاعده ، اين كار از نظر اعداد با نقطه متفاوت انجام مي شود. به خاطر داشته باشيد كه ورود برنامه "3.25" هنگام نوشتن بايد دنبال شود و از كاما "3.25" استفاده نكنيد.

شما رشته ها را اضافه مي كنيد زبان برنامه نويسي Python به شما امكان مي دهد يك نوع رشته اضافه كنيد. غالباً كلمات به صورت يك يا دو جمله محصور مي شوند.

كدام نسخه بهتر كار مي كند؟

اكنون فقط دو نسخه از يك سيستم نحوي مانند Python استفاده مي شود. براي مبتديان ، انتخاب بين آنها بسيار دشوار خواهد بود. شايان ذكر است كه در حالي كه 3.x هنوز در دست توسعه است ، 2.x (اگرچه تا حد زيادي منتشر شده است) - نسخه را به كلي حذف كرد. عملاً توصيه مي شود از 2.7.8 استفاده كنيد زيرا عملاً با تاخير و شكستن نيست. در هر زمان ، اگر نسخه 3.x يك تغيير اساسي است ، كد شما مي تواند با يك به روزرساني به محيط برنامه نويسي منتقل شود. براي بارگيري برنامه مورد نياز بايد به وب سايت رسمي مراجعه كنيد ، سيستم عامل خود را انتخاب كرده و منتظر بمانيد تا بارگيري كامل شود.